8 دسامبر 2022 – خلاصه ی نتایج:

·        به نظر می رسد آنتی بادی های تولید شده علیه یک آنتی بیوتیک معمولی خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را در کودکانی که در حال حاضر در معرض خطر هستند، افزایش می دهد.

·        در این مطالعه، محققان ارتباط بین ژنی را که در پیشرفت بیماری نقش دارد و آنتی بادی های ضد جنتامایسین مشاهده کردند.

·        این تیم یافته های خود را در یک مطالعه بزرگتر روی حدود 9000 کودک دارای یک یا چند ژن از ژن هایی که خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را از بدو تولد تا 15 سالگی افزایش می دهند، بررسی خواهند کرد.

دانشمندان خون نزدیک به 300 فرد مبتلا به دیابت نوع 1 را با افراد سالم مقایسه کرده و دریافتند که سطح بالاتر آنتی بادی ها علیه جنتامایسین با افزایش خطر پیشرفت به دیابت نوع 1 مرتبط است. G418 و sisomicin، که آنالوگ های جنتامایسین هستند نیز ارتباط مشابهی را نشان دادند.

به گفته دانشمندان کالج پزشکی جورجیا، آنتی‌بادی‌های تولید شده علیه آنتی‌بیوتیک رایج جنتامایسین، خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را در کودکانی که از نظر ژنتیکی در معرض خطر هستند، افزایش می‌دهد.

آنها در مطالعه ی خود، نمونه های خونی افراد شرکت کننده در مطالعه خودایمنی دیابت در جوانان(DAISY)  و فنوم و ژنوم اتوآنتی بادی دیابتی (PAGODA) را تجزیه و تحلیل کردند. در پایگاه های داده مورد مطالعه بیان نشده بود که آیا به شرکت کنندگان جنتامایسین داده شده است یا خیر. با این حال، بین 5 تا 10 درصد از نوزادان، این آنتی بیوتیک وسیع الطیف را برای درمان سپسیس بالقوه کشنده دریافت می کنند.

نتایج این تحقیق در مجله ی Nature Communications منتشر گردید.

پرفسور شاراد پوروهیت، استاد بیوشیمی در مرکزبیوتکنولوژی و پزشکی ژنومیک MCG، گفت: آنها در مقاله ی خود گزارش دادند که درصد مشابهی، یعنی 5.3 درصد از شرکت کنندگان، سطوح بالایی از این آنتی بادی ها را داشتند و درصد بالایی از این گروه بعداً به دیابت نوع 1 مبتلا شدند.

نوزادان نارس نسبت به نوزادانی که پس از طی دوره ی کامل حاملگی بدنیا می آیند، در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سپسیس و دیابت نوع 1 هستند. استاندارد فعلی مراقبت از نوزادان مبتلا به سپسیس، طبق دستورالعمل های سازمان جهانی بهداشت، جنتامایسین است.

پرفسور پوروهیت، نویسنده ی مسئول این مقاله، گفت: این عفونت ها رایج هستند و نوزادان به آنتی بیوتیک نیاز دارند.غیر معمول نیست که آنتی بیوتیک ها باعث تولید آنتی بادی شوند زیرا بدن آنها را به عنوان یک ماده ی خارجی می بیند.

در این مطالعه، دانشمندان آنتی‌بادی‌های ضد گلیکان‌ها را بررسی کردند که روی سطح سلول‌های ما و همچنین سلول‌های میکروارگانیسم‌هایی مانند باکتری‌ها یافت می‌شوند و به عنوان یک هدف آماده برای این پاسخ ایمنی شناخته می‌شوند.

جنتامایسین و سایر آنتی‌بیوتیک‌ های مشابه، دسته‌ای از ترکیبات به نام آمینوگلیکوزیدها هستند که معمولاً برای درمان عفونت‌های جدی مورد استفاده قرار می‌ گیرند و همچنین به دلیل محتوای قندشان به طور گسترده به عنوان گلیکان ها طبقه‌ بندی می‌شوند.

هنگامی که دانشمندان نمودار همه آنتی بادی ها را بررسی کردند، گلیکان ها را به دو صورت دسته بندی کردند: گلیکان ها با عملکرد مشابه، و سطوح آنتی بادی علیه گلیکان ها در بیماران.

آنها همچنین ارتباطی بین ژن چند وظیفه ای FUT2 و آنتی بادی ها علیه جنتامایسین و سلول های جزایر پانکراس پیدا کردند. پرفسور پوروهیت گفت: من فکر می‌کنم بر اساس داده‌های ما، ترکیبی از این خطرات در بروز دیابت نوع 1 نقش دارد.

ژنFUT2 ، در بسیاری از عوامل کلیدی دخیل در پیشرفت دیابت نوع 1 نقش دارد. عملکرد آن شامل تعیین محتویات گلیکان ها در سطح سلول های بدن ما و کارهایی که گلیکان ها انجام می دهند؛ خطر عفونت عمده یا سپسیس در نوزادان؛ دیابت نوع 1 و سایر بیماری های خود ایمنی؛ و همچنین کنترل گروه خونی می باشد.

دانشمندان آنتی بادی علیه 202 گلیکان را در خون 278 فرد مبتلا به دیابت نوع 1 در مقایسه با 298 فرد سالم که به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند، بررسی نمودند. برای برخی از افراد، آنها توانستند سطوح آنتی بادی را در طول سال‌ها بررسی کنند.

آن‌ها در این گروه‌ها چیزی را دیدند که سایر محققان نیز قبلا دیده بودند: سطوح مختلف آنتی‌بادی‌ها علیه چندین کلاس از گلیکان ها، که ممکن است نقشی غیرمستقیم در کنترل پاسخ ایمنی داشته باشند.

ارتباط آنتی بادی های خاصی علیه گلیکان ها در خون، با سرطان و سایر بیماری های خود ایمنی قبلاً گزارش شده است. این ارتباط ها توجه محققان را برای بررسی پتانسیل آنتی‌بادی‌های ضد گلیکان ها به‌ عنوان نشانگرهای زیستی برای کمک به تشخیص و به عنوان اهدافی بالقوه برای کمک به درمان برخی از این شرایط جلب کرده است. پرفسور پوروهیت، گفت: مطالعه ی ما نشان داد که آنتی بادی های ضد این کربوهیدرات ها (ACAs) ممکن است پتانسیل مشابهی در دیابت نوع 1 داشته باشند.

نویسنده اول این مقاله پرفسور Paul Tran، گفت: پروفایلACA ، می تواند به شناسایی مواجهه های محیطی مرتبط با این بیماری کمک کند، همچنین نشانگرهای زیستی بالقوه مفیدی برای پیش بینی دیابت نوع 1 هستند.

دانشمندان خاطرنشان کردند که روابطی که در این مطالعه مشاهده کرده اند به کاوش بیشتری نیاز دارند تا درک بهتری از چگونگی افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 1 در کودک بدست آورند.

محققان قصد دارند این روابط نوظهور را در جمعیت بزرگتری از کودکان و سایر جوانانی که در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 1 هستند و درمطالعه ی TEDDY[1]ثبت نام کرده اند، دنبال کنند.

منبع:

https://www.sciencedaily.com/releases/2022/12/221208085747.htm